Pagina's

Pages

Blijf voor altijd bij mij...

dinsdag 23 augustus 2016


'Ik wil dat je voor altijd bij me blijft'. Zo eindigde het 'naar bed'ritueel van mijn zoontje gisteravond, na meer dan een uur... . Nu is het wel zijn handelsmerk om het begrip bedtijd te stretchen zover hij kan, maar zo intens als gisteravond is een unicum.

Het begon allemaal na het verhaaltje. Hij lag al in bed en herinnerde zich plots die ene knuffel (hij heeft massa's knuffels) en hij moest en zou die hebben om mee te slapen. Natuurlijk vond ik  die 'ene' knuffel nergens en stelde hem een paar alternatieven voor met de belofte om de knuffel de volgende dag samen te zoeken. Meestal neemt hij hiermee genoegen, maar gisteren niet... . Alle registers gingen open: zijn knuffel of hij ging niet slapen. 

Negeren, dacht ik, het waait wel over... .

Toen hij na 10 minuten nog niet uitgeraasd was, greep ik in. Bed uit en op de gang. Verandering van omgeving werkt meestal wel om hem te kalmeren, maar gisteren niet... . Er kwam heel wat brullen en schoppen aan te pas. Omdat zijn uitval geheel rond 'aandacht' draaide, besloot ik om hem opnieuw te negeren. Ook hier, meestal werkt dat perfect, maar, je raadt het al, gisteren niet... . 

Nu waren de schoppen voor mij en dat kon ik niet negeren natuurlijk. In een impuls greep ik zijn been. Hij schrok zo hard dat hij er stil van werd. Het leek wel of hij ineens besefte wat hij net had gedaan. Dikke tranen, veel 'sorry mama' en knuffels. Hij werd weer mijn lieve zoon met het 'kleine' hartje, van de ene seconde op de andere... .

Eens in bed zei hij: 'mama, ik wil dat je voor altijd bij me blijft' en toen viel hij in slaap. Toen ik zijn slaapkamerdeur dicht deed, kregen ook mijn tranen vrij spel. Hoe zeer hij het me soms moeilijk kan maken, zoveel hou ik ook van hem...

...Barbara...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

 
FREE BLOGGER TEMPLATE BY DESIGNER BLOGS